پسری 25 ساله هستم. 2 سال پیش عاشق دختری شدم که 6 سال از خودم بزرگ تر است. دختری که خانواده محترمی دارد. برای آشنایی بیشتر چند بار با او حضوری صحبت کردم. دختر خوبی است، ولی فکر می کنم فاصله سنی مان زیاد است و نمی دانم چرا عاشق دختری بزرگ تر از خودم شده ام.

مخاطب گرامی شما به مدت 2 سال با دختری آشنا شده اید و قصد ازدواج با او را دارید که 6 سال بزرگ تر از شماست. در پیامک تان گفته اید که محترم بودن خانواده دختری که می خواهید برای همسری برگزینید، برای شما اهمیت دارد. برداشت شما از وجود این دو ویژگی در دختر مورد علاقه تان باعث شده تا او برای شما جاذبه شخصیتی داشته باشد. با این حال دغدغه شما این است که دختر مورد علاقه تان 6 سال بزرگ تر از شماست و این قضیه، نگرانی هایی برای شما و آینده زندگی مشترک تان ایجاد کرده است. در ادامه این مطلب، عواملی را که می تواند برای شما چرایی گرایش و تردید نسبت به این ازدواج را روشن کند مطرح می کنم و امیدوارم پاسخ این سوال تان را که نمی دانم چرا عاشق دختری بزرگ تر از خودم شده ام را دریافت کنید. در خور ذکر است که دلایل گرایش شما به چنین ازدواجی در تصمیم گیری نهایی به شما کمک خواهد کرد تا تصمیم دقیق تری بگیرید.

شما 25 ساله هستید و باید بدانید که شاید یکی از عوامل گرایش به ازدواج با دختر بزرگ تر از خودتان این است که شایدجذابیت های جسمی برای شما اهمیت وافری دارد، البته چون مردان بصری هستند تحریک غریزی آن ها بیشتر از طریق دیدن اتفاق می افتد؛ بنابراین زنان زیباتر برایشان جاذبه زیادی دارند و اگر در این زمینه خانم، سن بالاتری داشته باشد ولی از جاذبه جسمی برخوردار باشد، اهمیت پایین تر بودن سن پسر نسبت به دختر، کم یا ناپدید می شود. البته احتمالا دیدگاه عامه مردم به موضوع تفاوت سنی دختر و پسر برای ازدواج هم برای شما مهم بوده که شما را بر سر دو راهی قرار داده است.

دوران کودکی و ارتباط عاطفی اولیه با مادر، نقش اساسی در کیفیت رابطه عاطفی در بزرگسالی دارد بدین معنا که کودک در 3 سال اول بعد از تولد نیازمند توجه کامل از سمت مادر است. اگر در این دوره مادر به دلیل بیماری یا شاغل بودن، نتواند به کودک رسیدگی کافی داشته باشد کودک دچار دلبستگی نا ایمن می شود و به صورت ناخودآگاه بی توجهی یا کم توجهی مادرش را به نزدیک ترین رابطه عاطفی اش تعمیم می دهد. در نتیجه در سنین بزرگسالی ترجیح می دهد که فردی را برای ازدواج انتخاب کند که بزرگ تر باشد تا بتواند نقش مادر را برای وی ایفا کند. یا فردی را انتخاب کند که احتمال طرد و رها شدگی از سمت وی کمتر باشد. بنابراین فردی را انتخاب می کند که یا جاذبه جسمی ندارد یا سن بالایی دارد. با این انتخاب ها، ناخودآگاه احساس امنیت می کند که هم احتمال رها شدگی از سمت همسر کمتر می شود هم این که توجه بیشتری دریافت خواهد کرد. در این مواقع برای پسرها از طرفی تمایل به ازدواج با خانم بزرگ تر هست از طرفی هم تردید و دودلی که با توجه به متن پیامک تان چنین تردیدی در شما مشاهده می شود.

در برخی مواقع هم جایگاه اقتصادی و اجتماعی خانم یا خانواده خانم سبب انتخاب دخترهایی بزرگ تر از خود می شود که پایداری این نوع ازدواج ها با چنین اهدافی زیر سوال می رود. اما نکته دیگر؛ با توجه به این که در پیامک تان گفته اید که برای آشنایی بیشتر خیلی با او صحبت کرده ام، باید بدانید که گاهی مواقع برقراری ارتباط های خارج از چارچوب با جنس مخالف ولو به قصد ازدواج، سبب وابستگی یا دلبستگی شدید خواهد شد که در صورت ازدواج کردن یا قطع رابطه آسیب های جدی برای دو طرف دارد. لذا پیشنهاد می شود اگر تصمیم جدی برای ازدواج دارید، ادامه گفت وگوهایتان تحت جلسات رسمی خواستگاری و با اطلاع خانواده های دو طرف انجام شود.

زهرا وفایی جهان، کارشناس ارشد روان شناسی

مردی 30 ساله هستم. به علت لکنت زبان در جمع صحبت نمی کنم. چون می ترسم مرا مسخره کنند. برای درمان هم اقدام کرده ام اما خوب نشدم. لطفا راهنمایی کنید.

مخاطب گرامی، لکنت زبان نوعی اختلال ارتباطی است که باعث ایجاد وقفه در توانایی فرد برای شکل دهی کلمات و جملات لازم به منظور برقراری ارتباط کلامی با دیگران می شود. در پدید آمدن این اختلال، عوامل فیزیولوژیکی، عاطفی، اجتماعی یا ترکیبی از این عوامل نقش دارند. درباره این که گفته اید برای درمان اقدام کرده ام و خوب نشدم از شما می خواهم از خوددرمانی پرهیز کنید و حتما از یک گفتاردرمانگر متخصص در این زمینه کمک بگیرید. با این حال توجه شما را به چند نکته مهم جلب می کنم.

این اختلال معمولا از سنین 2 تا 4 سالگی که کودک آغاز به صحبت می کند، خود را نشان می دهد، اما در برخی افراد در سنین شروع مدرسه یا در دوران بلوغ به طور کامل نمایان می شود. با توجه به این که شما 30 ساله هستید باید بدانید که از عوامل موثر بر لکنت زبان در سن شما می توان به عوامل زیستی و روانی- اجتماعی اشاره کرد:

عوامل زیستی مانند آسیب های قبل از تولد، حین تولد و دوران کودکی و وجود ناهنجاری هایی در دستگاه صوتی.

عوامل روانی – اجتماعی مانند احساس تهدید و ناامنی، احساس پذیرفته نشدن از سوی اعضای خانواده، احساس اضطراب در موقعیت های ویژه و شوک های عاطفی و روانی.

درمان انتخابی برای لکنت زبان استفاده از روش های رفتاری، اصلاح روش تنفس و مراجعه به گفتار درمانگر است. توجه داشته باشید که دارو درمانی در این اختلال به جز در موارد خاص جایگاهی ندارد و یک گفتاردرمانگر نقش موثرتری در این خصوص ایفا می کند. البته گاهی باید از کمک یک روانشناس نیز بهره برد چون در بسیاری موارد یک علت روانی و یک اضطراب نهفته در این اختلال وجود دارد که باید آن را شناخت و برطرف کرد.

همواره سعی کنید در هنگام صحبت کردن آرامش داشته باشید، خونسرد باشید و ارتباط چشمی خود را با طرف مقابل تان در همه حال حفظ کنید.

لکنت زبان یک مشکل قابل حل است؛ بنابراین به عنوان یک نقطه ضعف غیر قابل حل به آن نگاه نکنید و آن را بپذیرید و درصدد درمان و رفع آن برآیید.

به هنگام صحبت کردن همه حواس خود را متوجه لکنت تان نکنید بلکه بیشتر روی انتقال منظور خود متمرکز شوید.

سعی نکنید لکنت خود را از دیگران پنهان کنید. اگر مخاطب شما از این مشکل باخبر باشد راحت تر آن را می پذیرد و واکنش عجیبی نخواهد داشت.

یک نکته مهم دیگر هم این که هیچ گاه به خاطر این مشکل کوچک، خود را از حضور در موقعیت های مهم زندگی برای رسیدن به موفقیت محروم نسازید.

نسیم احمدی، کارشناس ارشد روان شناسی بالینی